Tóti fimmtugur

80 manna afmælisveisla og útihátíð var haldin á Fossi um verslurarmannahelgina í tilefni hálfrar aldar afmælis stærri helmingsins. Tókst það með ágætum og skemmtu menn og konur sér vel við mat, drykk og vísnasöng fram eftir nóttu. Nokkri hápunktar voru á hátíðinni s.s. innkoma kamarsins en hann kom akandi alla leið úr höfðuborginni en á leiðinni bættust á hann hinar ýmsu skreytingar og fylltist hann af hinum ýmsu kræsingum og göróttum drykkjum á leiðinni. Ræða Steinmars og afhending hans á verkfærakistu nútíma jeppamannsins var hin besta skemmtun og útlistingar Þórarins á nytsemi innihaldsins sömuleiðis. Kalli Mar flutti Tóta kveðju Víðáttuvina og færðu Stínu göngustafi og bauk fyrir hressingardrykk svo hún gæti stutt Tóta sinn í væntanlegri Ítalíuför þeirra á sjálfu afmælinu. Tóta færðu þau skotsilfur í pung er geymast skyldi innan klæða eins og aðrir pungar. Eyjólfur, Þór og Kalli Mar slóu á strengi af mikilli list og leiddu hópinn í söng. Ástkær eiginkonan flutti manni sínum eftirfarandi kveðju.

Tóti 50 ára – Kveðja frá eiginkonu Á tímamótum sem þessum er vert að líta aðeins um öxl. Mörg ykkar hafa þekkt mun lengur en ég en fæst ykkar hafa verið í jafn nánu samneiti við hann og ég og því mun ég gera tilraun til að sína ykkur Tóta í tilhugalífi og hjónabandi. En best er ávalt að byrja á byrjuninni og því höldum við 50 ár aftur í tímann, á Háveginn í Kópavogi þar sem hjón, þá með þrjú börn voru búin að koma sér vel fyrir. 

Afrakstur ástarfunda

eins og við öll, varð hann til

Sem glampi í augum hans Munda

og Gyða var tápmikil. 

Á árinu fimmtíu og átta

Áttu þau hörkutól

sem aldrei fór að hátta

fyrr en allir voru komnir í ból. 

Sjö ára skal stálsleginn

setjast á skólabekk.

Skildi ekki menntaveginnog

Háveginn heldur hann gekk. 

Fyrir þá sem ekki þekkja þessa sögu þá svaraði sá stutti föður sínum þegar hann spurði: Ætlar þú nú að fara að ganga menntaveginn Guðni minn. Nei ég ætla bara að ganga Háveginn. 

Brátt varð hann bifreiðasmiður

og bílarnir urðu hans brauð

Á fjöllum fannst útrás og friður

við fallvötnin kolmórauð. 

Öll þekkið þið ástríðu Þórarins á ferðalögum jafnt sumar sem vetur. Margir halda að hann sé með bíladellu en svo er ekki. Hann er með ferðadellu og hann sinnti þeirri dellu vel um margra ára skeið og gerir enn. Ég ætla að láta öðrum eftir að rifja upp ferðasögurnar sem eru ótal margar. Við stökkvum því fram til þess tíma þegar við Tóti vorum að kynnast en um það leiti var hann að smíða Blazerinn og var því öllum stundum í skúrnum inni á Smiðjuvegi. 

Sögu vil ég segja skjóta

Sem þið hafið eflaust frétt

Því öll þið þekkið vel hann Tóta

Það er alveg rétt.

Algerlega indæll kallinn sá

Yfir fjöll og firnindi á jeppa til og frá

Mömmu sinni býr hann ennþá hjá

Ókvæntur og barnlaus enn hvað viltu meira fá.

Hlauptu stelpa gríptu gæjann

Gefst þér ekki betra hnoss

Tóti, Tóti, Tóti, Tóti

Kom og ver með oss. 

Öllum stundum eyðir Tóti

Undir bíl á Smiðjuveg

Fljótur skal sá fararskjóti

og ferðin ógurleg.

Hvað ætlar þetta að verða Tóti minn?

óratíma eytt hefur í mótorræfilinn.

Horfinn er í burtu hálfur Chevinn

Ekkert eftir nema sjálfur boddýparturinn.

Á þetta engan endi að taka

aldrei verður þetta að bíl

Brátt þú verður úti að akaí einhverju eins og fíl. 

Kinkar kolli kátur Tóti

kært er honum þetta sport

Brátt skal chevinn spíta grjóti

og spæna um landið vort.

Þú skalt bara bíða væna mín

Góðir hlutir gerast hægt það veistu ástin mín

Blánóttin hún verður ennþá þín

Á endanum þá verður kerran ofsalega fín.

Komdu bara og kíktu í skúrinn

kaffi þarf að hella á hér

með þér bíð í fyrsta túrinn.

Elskan treystu mér. 

Og stelpan treysti Tóta og sér ekki eftir því. Stundirnar sem eytt var í skúrnum hafa svo margfalt komið til baka í frábærum ferðum vítt um landið.Fyrsta árið bjuggum við í einu herbergi heima hjá þeirri góðu konu Gyðu, mömmu hans Tóta. Þótti henni þröngt um okkur þar og kom nú að því að Tóta fannst það líka og vildi hefja búskap. Keypt var íbúð á Borgarholtsbraut og eins og með allt sem Tóti fær í hendur þá þurfti hann að breyta, bæta, stækka og massa til á sinn hátt. Lítum nú á það. 

Byggja vildi bú sér Tóti

Brautinni á við Borgarholt

Öll var vinnan uppímóti

endemis brambolt.

Brjóta vildi veggi og velta úr stað

Vaskur gekk í verkið uns allt var útatað

Ryk og drulla út um bekk og bað

Bað svo menn að hjálpa sér að gera meira svað.

Á eftir þurfti allt að þrífa

ekki sá á auðan díl

Aldrei skal hér aftur rífa

þó alveg skipti um stíl. 

Svo var það eitt vetrarkvöld 2000 að við sátum við eldhúsborðið með dagblöðin og ég rekst á frétt um eitthvað nýafstaðið brúðkaup og segi svona í gamni: “Hvenær ættum við nú að láta pússa okkur saman Tóti”. Fín hugmynd hvað segir þú með 20. janúar 2001 það er flottur dagur. Og þar með var það ákveðið og kallinn slapp við að fara á skeljarnar enda ekki hans stíll. Eitthvað vorum við líka farin að spá og spekúlera í fjölgun mannkynsins en lítið orðið ágengt fram til þessa. 

Kært nú þótti karli um konu

Kvænast vildi þá um hæl

Á eftir skildi eignast sonu

en óvíst með hvaða stæl.

Bara að ég vissi hvað best væri

Best ég biðji prest að nefna hvaða verkfæri

Ætli gagnist eitthvað kynfæri

Hví leggur konan sundur á sér bæði læri.

Góð víst voru guðsmannsráðin

því gekk nú vinan um vanfær.

Inni var þar indæll snáðinn

elskaður Andri Snær. 

Síðan drengurinn kom í heiminn hefur lífið snúist að stórum hluta um hann eins og eðlilegt er. Tóti er góður faðir, eftirlátur en með alveg skír mörk um hvað má og hvað má ekki. Æsir sig ekki að óþörfu og því er tekið mark á því þegar það gerist.En hvernig eiginmaður er Tóti. Auðvitað góður, að mínu mati. Einhvers staðar las ég að það sem einkenndi gott hjónaband væri það að hjónin gætu þagað saman og liðið vel í þögninni. Þessu er ég sammála. Dragið nú fram vasaklútana því þriggja línu ástarjátning verða mín lokaorð hér í kvöld. 

Með þér er þögnin þægileg

ei þrúgandi orðaflaum.

Með þér er ferð með fyrirheit

áfram með tímans straum.

Með þér er ástin ei augnablik

heldur ævin sem eftir er. 

 

Duglegir strákar á Kársnesinu

Sjá: http://www.redcross.is/Apps/WebObjects/RedCross.woa/wa/dp?id=1000188&detail=1009615

Afmæli að láni

Jæja mín er ekkert að standa sig í blogginu þessa dagana enda sumar og sól og í mörgu að snúast. Undirbúningur stendur nú sem hæst fyrir afmælið þann 2.8. Ekki mitt nei ég verð bara thirty something. Það er kallinn hann Tóti sem fengið hefur lánaðan afmælisdaginn minn og ætlar að fagna sínu 50 afmæli þá. Hann vill drífa í þessu á meðan hann er enn uppi standandi og skynjar umhverfi sitt ennþá sem yngri maður . Afmælið verður að sjálfsögðu á Fossi á Síðu í formi útihátíðar með tilheyrandi glensi og gríni. Birgðaflutningar standa nú sem hæst og fær Kyroninn að kenna á því. Var að pakka rauðu, hvítu og bjór upp í rjáfur og svo er skottið fullt af hátölurum og þesslags dóti. Andri er þessa dagana hjá ömmu og afa í sveitinni og nýtur þess til hins ýtrasta hef ég heyrt. Pínu skrítið að vera heima barnlaus - hlakka til að sjá hann í kvöld. En nú er það sveitin sem bíður Adju.

Bráðgóð ferð til Baunalands

Þó að það sé ekki nokkurt vit að yfirgefa vað fara í víking til Baunalands og taka land í Billund. Byrjað var á að heimsækja plastkalla og kerlingar í Legolandi og var land það svo víðfeðmt og margt markverðra hluta að skoða að eyða þurfti þar 2 dögum. Var land það kvatt með trega og haldið á slóðir víkinga í Ribe og þeir heimsóttir á safni einu sem þeir eru nú hafðir til sýnis fyrir gesti og gangandi. Svo varð auðvitað að kíkja á Jóakim og Marie í Mögeltonder og sjá hvernig þau byggju. Leit það allt ljómandi vel út fagrir akrar, reisuleg hús og glæsileg var kirkjan sem þau giftu sig í, ja maður lifandi hefði einhver sagt. Þá var tekið hús á vinum í Horsens og lagst upp á þá það sem eftir var. Margt áhugavert bar fyrir sjónir og farið í udflugt í ljónagarðinn, Egeskov (vá bílarnir, vá mótorhjólin svo óteljandi) og iðnaðarsafnið í Horsens svo eitthvað sé nefnt. Það er ljóst að ekki næst að skoða allt markvert í Baunalandi á einni viku svo fara verður aftur í víking síðar e.t.v. þegar gengið er hagstæðara .

Stöku sinnum heyrist stuna

Kæru þolinmóðu lesendur.

Ófyrirgefanleg bið hefur orðið á færslum hér á þessa síðu. Ég held að stína stuð sé bara rangnefni á þessa síðu. Stína stöku sinnum væri betur við hæfi. En hvað um það. Loks gafst stund til að setja línur á blað. Margt hefur skeð síðan síðast, skólinn klárast hjá mér og Andra, 2 ferðir í sveitina, viku pest hjá þeim feðgum Tóta og Andra, mamma kom í heimsókn, amma Gyða varð 85 og pabbi varð sjötugur svo fátt eitt sé nefnt. Við erum núna komin í sumarfrí og erum innan skamms á leið til Danmerkur í vikureisu. Það er því nóg að snúast hér og sumir vægast sagt orðnir spenntir. Læt þessu lokið að sinni, vona að þið njótið sumarsins.

Stína

Gömul tilfinning

Vá hvað hún er góð! Langt síðan ég fann hana síðast og var því búin að gleyma henni. Ég ímynda mér alltaf að kúnum líði svona þegar þeim er hleypt út á vorin. Sleppa algerlega fram af sér beyslinu og hopp og skoppa með halann upp í loftið. Ég set hins vegar tærnar upp í loft, amk. í kvöld því PRÓFIN ERU BÚIN!!!!!!

Stjórnun þekkingar

Ekkert að frétta, þori fátt að segja því nú er troðið og troðið visku í heilann fyrir prófið í þekkingarstjórnun á föstudag og því ekki gott að vera neitt að tjá sig mikið, viskan gæti lekið út með. Þannig er mín þekkingarstjórnun :-) Lofa löngu romsi um helgina.

Eitrað súrefni

Þeir Andri og Garðar komu inn móðir og másandi og sögðu: "Það er ekki hægt að vera lengur úti útaf þessu eitraða súrefni sem bílarnir búa til". "Mér fannst eins og ég væri fjólublár í framan" sagði Garðar. "Við vorum næstum því dauðir út af þessu" sagði Andri. Hjólatúr þeirra félaga um hverfið leiddi af sér þessa uppgötvun að bílarnir menga. Svo var Tóti að þvo bílinn með sápu sem "lét mann alveg kyrkjast". Það vantar sko ekki stóru orðin hjá þeim félögum .

Góðir gestir

Svo sjaldgæft er það orðið að gestir líti óvænt inn að maður verður bara hálf hissa en glaður. Sérstaklega þegar gestirnir koma með gómsæta köku með sér. Takk fyrir innlitið Röggi. Vertu velkominn aftur .

Lítil klausa

Jæja er nú ekki mál að setja staf á blað. Þykist hafa verið eitthvað upptekin undanfarið, svo hvað er nýtt. Smá sönnun má finna á slóðinni http://www.laeknabladid.is/2008/04/nr/3123.

Átti nýlega tvær heimsóknir að Bessastöðum, aðra sorglega en hina ánægjulega. Önnur til að kveðja elsta son vinafólks okkar sem lést í mótorhjólaslysi. Hin til að heilsa upp á forsetann en hann bauð heim kennurum og nemendum námstefnunnar um Global health. Það er annars merkilegt að koma á Bessastaði. Hvar annarsstaðar í heiminum ekur almúgamaðurinn heim að dyrum forsetans, gengur til stofu og heilsar forseta án þess svo mikið sem að spurt sé til nafns. Amerískir gestir námstefnunnar voru gáttaðir á þessu frelsi, þessu trausti sem þeim fannst jaðra við kæruleysi. Að lokinni tölu forsetans mátti skoða sig um í húsinu og var það einkar áhugavert, margt fallegra muna, málverka og ljósmynda.

Það var líka upplifun að snæða á Hótel Holti í vikunni sem leið. Hef lengi ætlað að prófa það en aldrei látið vera af því, svona er maður nú sveitó. Boð Minnesotaháskóla var því einkar áhugavert og Holtið klikkaði ekki. Maturinn frábær og umhverfið magnað.

Nú er vorið í nánd með litlu lömbunum, litlu fermingarbörnunum, litlu krókusunum sem gægjast upp úr moldinni af veikum mætti og litla fiðringnum sem kemur alltaf í magann þegar maður hugsar til sumarsins. Ó hvað ég hlakka til hlýjunnar!